Walentynkowe puzzle

A Ty nawet nie wiesz, A Ty nawet nie wiesz, jak bardzo Cię kocham.” – Znacie tę bajkę? My uwielbiamy.

Potrzebne będą: czerwona i niebieska kartka z bloku technicznego A3, marker, nożyczki, klej brokatowy

„Kocham Cię” – to słowa, które dziecko powinno słyszeć od swoich rodziców każdego dnia, bez wyjątku. Można to oczywiście zrobić w nietypowy sposób. :) Allan uwielbia puzzle, układa je codziennie. Przy okazji Walentynek zrobiłam dla niego takie „puzzlowe” serce. Z czerwonego kartonu wycięłam serce, napisałam na nim czarnym markerem wiadomość i poprawiłam brokatem. Na koniec pocięłam serce na kawałki. Żeby gra była łatwiejsza, można przygotować na kartce szablon, na którym będą odrysowane poszczególne elementy. Aby zrobić kolejną układankę wystarczy jakiś obrazek nakleić na grubszy karton, pociąć na kawałki i dać dziecku do ułożenia. Taką walentynkową grę można jeszcze uatrakcyjnić. Wystarczy rano pochować poszczególne kawałki układanki, a zadaniem dziecka będzie ich odnalezienie i złożenie w całość. :)

Warto wiedzieć: Układanie obrazka z kilku poprzecinanych części jest ćwiczeniem rozwijającym percepcję wzrokową u dziecka. Percepcja wzrokowa polega na odbieraniu bodźców wzrokowych (oko) i prawidłowym ich interpretowaniu (mózg). Odpowiedni poziom percepcji wzrokowej jest niezbędny w późniejszym procesie nauki czytania i pisania, dlatego w okresie przedszkolnym tak ważne są ćwiczenia ją doskonalące. Do takich ćwiczeń należy właśnie układanie obrazka z kilku elementów. Trudność takiego ćwiczenia można stopniować poprzez ich ilość w nim występujących. Najpierw mogą być to obrazki 2-, 3- elementowe. W kolejnym etapie może ich być coraz więcej. Ułatwieniem takiej układanki (tak jak w przypadku naszego serca) jest szablon z odrysowanymi częściami. Najpierw obrazek układa rodzic, a dziecko obserwuje. Następnie samo próbuje ułożyć. Można także zacząć w ten sposób, że rodzic ułoży obrazek zostawiając tylko 1, 2 lub 3 wolne miejsca, a dziecko dokłada coraz większą ilość elementów, aż będzie samo umiało ułożyć całość. Ostatnią, najtrudniejszą wersją takiego ćwiczenia jest samodzielne ułożenie obrazka, składającego się z większej ilości elementów bez wzoru pod spodem. Ćwiczenie takie dodatkowo usprawnia rączki dziecka i koordynację wzrokowo ruchową (aby odpowiednio elementy poukładać, dziecko manipuluje nimi w palcach, obraca, dopasowuje, oko i ręka współpracują).

K.